De knie heeft er genoeg van

Op de pagina hemofilie is al uitgelegd dat Gerald artrose heeft gekregen in de belangrijke gewrichten van zijn lichaam. Waar Gerald pas de laatste jaren officieel een topsporter is, was hij dat eigenlijk altijd al. Hij heeft telkens weer de grenzen opgezocht in de belastbaarheid van zijn kwetsbare gewrichten. Waar andere patiënten met artrose hun grens wellicht al snel op een bepaald niveau gesteld hebben, blijft Gerald telkens weer op zoek naar het maximale in de belastbaarheid van zijn lichaam. Dat heeft, naast de onvermijdelijke pijn, de spieren rondom de kwetsbare gewrichten zo sterk mogelijk gemaakt. Echter, het was sinds de jaren 90 al duidelijk dat de knieën van Gerald vroeg of laat aan vervanging toe waren. Zijn arts raadde hem in 1998 al aan om beide knieën te vervangen door prothesen. Dat zag Gerald echter niet zitten en met verbazing zag diezelfde arts dat Gerald nog ruim 17 jaar langer met zijn eigen knieën heeft kunnen rondlopen en tafeltennissen. Een topprestatie van een topsporter in spé.

Toen Gerald op 15 juli 2013 op zijn werk zat voelde hij plotseling een bloeding opkomen in zijn linkerknie. Hij haastte zich naar de auto, en voelde ondertussen dat dit geen gewone bloeding was. Lopen was nauwelijks mogelijk en de pijn werd met de seconde heviger. De autorit naar huis was eigenlijk onverantwoord. Het gevoel van een inwendige bloeding was bij Gerald reeds bekend omdat dit voornamelijk in zijn jeugdjaren veelvuldig opspeelde. Bij een dergelijke bloeding is het erg belangrijk dat hij zo snel mogelijk extra eenheden factor 8 in zijn lichaam spuit. Bij thuiskomt ging het inspuiten van de factor 8 met de grootst mogelijke moeite. Met de enorm dikke linkerknie ging Gerald in bed liggen. Dit was het begin van een lange periode vol onzekerheden.

De artsen wisten direct dat het om een aneurysma ging. Een bloeding in de hoofdslagader. Gerald kreeg te horen dat hij 48 uur thuis in zijn bed moest blijven liggen. Zijn gedachten zochten al snel naar verklaringen; ‘Hoe kon dit nu plotseling gebeurt zijn, na al die jaren?!’. Nog onwetend over wat een aneurysma precies is, zag Gerald zijn nieuwe merk stollingsmedicijn als de schuldige. Naast de hevige pijn in zijn knie was de onzekerheid van zijn medicijn een extra mentaal pijnpunt.

Het eerste ziekenhuisbezoek na het aneurysma, dat gepland was twee weken na de eerste bloeding, kon niet doorgaan. Gerald kreeg opnieuw een aneurysma in de knie en het vervoer naar het ziekenhuis was daarmee niet verantwoord. Een ambulance wordt voor dergelijke ritten namelijk niet beschikbaar gesteld. Een ander obstakel bleek de MRSA-bacterie, welke Gerald door zijn werk met de varkens had opgelopen. Bij elk ziekenhuisbezoek moesten er dus grote voorzorgsmaatregelen getroffen worden.

Eenmaal in het ziekenhuis kregen Gerald en Ilonka uitleg over wat er gedaan kon worden om de aneurysma’s in de knie te stoppen. Een angiogram met een embolisatie was hiervoor nodig. Echter, dit moest dan gebeuren nadat er opnieuw een aneurysma heeft plaatsgevonden. In feite moest Gerald dus afwachten tot het opnieuw zou gebeuren. Ook werd hem vertelt dat het aneurysma veroorzaakt was door de slijtage in de linkerknie en niet door het nieuwe medicijn.

Een dramatische trouwdag

Hoe langer het derde aneurysma uitbleef, hoe meer hoop er kwam dat het definitief uit zou blijven. Het werd Augustus en het grote feestweekend naderde. Gerald en Ilonka waren 25 jaar getrouwd. Met een groot feest in de garage, gecombineerd met een familiefeest de dag erna, zou dit gevierd gaan worden. Op de huwelijksdag zelf hadden ze bovendien een bezoekje aan het theater, inclusief overnachting in Amsterdam gepland. Omdat het steeds beter ging en een derde aneurysma uitbleef, keken Gerald en Ilonka enorm uit naar hun trouwdag en het feestweekend een week later.

De wet van Murphy deed echter van zich spreken en op het meest ongelukkig moment trad het derde aneurysma op. Aan de dinertafel in het restaurant van het hotel ging het mis. Gerald en Ilonka hadden gek genoeg inmiddels wat ervaring en konden snel handelen. In de hotelkamer hielp Ilonka haar man, op hun trouwdag, met het inspuiten van de extra eenheden stolling. Een ambulance kwam, na veel aandringen i.v.m. MRSA, en Gerald werd (na opnieuw veel aandringen) naar het ziekenhuis in Utrecht gebracht. Pas toen kwam het besef en de emotie. Gerald en Ilonka brachten de nacht van hun trouwdag door in het ziekenhuis. Maar ze deden dat wel samen. Samen stonden ze voor een nieuwe onzekere periode.

De maandag erna vond de ingreep plaats. Voor de meeste patiënten een vrij normale ingreep, maar voor hemofilie patiënten niet zonder risico. Alles verliep goed en nadat ook de nacht zonder problemen was verlopen mocht Gerald naar huis. Het volgende dilemma diende zich echter aan, want het feestweekend stond voor de deur. Besloten werd om dit door te laten gaan en voor Ilonka, Jochem en Jelco was het een fijne afleiding in deze lastige periode. Gerald was echter maar even aanwezig en moest snel naar zijn bed terugkeren om de knie weer omhoog te leggen. Het was een feest met twee gedachten. Achteraf was het vooral ook de afsluiting van twee hectische maanden voor het hele gezin. Voor Gerald begon hier echter een periode van revalideren.