Prima afsluiting van 2018 met twee keer eremetaal in Thailand

Vlak voor de kerstdagen speelde ik het laatste internationale toernooi van het jaar, in Chiang-Mai, Thailand. Ook nu bracht de aanwezigheid van mijn vrouw Ilonka weer geluk, want ik won een bronzen medaille in het enkeltoernooi en GOUD in het teamtoernooi. Dat laatste deed ik samen met de Irakees Khalid Challab Adel.

Met de afmelding van de nummer één van de plaatsingslijst werd het deelnemersveld van het toernooi in Thailand nog een stukje minder sterk. Er staan ook negen deelnemers op de lijst met een 0-rating, waarvan ik in mijn eerste wedstrijd de best mogelijke speler van die negen trof. Lastige start en pech met de loting, want deze speler is veel beter dan zijn rating doet vermoeden. De Koreaan speelde goed en had het volledige techniekarsenaal in huis. Ik vond het lastig om tegen deze speler te beginnen, speelde in feite helemaal niet verkeerd, maar in de beslissende vijfde game ( 9,-11,10,-9,-3 )  was hij simpelweg de betere. Dit verlies kostte me behoorlijk veel punten helaas, balen dus!

Maar ik moest door en wist dat deze keer goed voor elkaar te krijgen. De negatieve gedachten werden op de tribune gezet en ik had de focus volledig op de taaie speler uit Macau (met lange noppen). Het werd een stressvolle wedstrijd, maar ik won wel en was daar tevreden mee, 3-1. Hierdoor was ik door naar de kwartfinale, om 14:00 uur de dag erna. Dit werd mijn beste wedstrijd van het toernooi, tegen de Koreaan Park won ik namelijk afgetekend met 3-0 (8,9,10) . Vervolgens in de halve finale tegen de Japanner  Doi kon ik het helaas net niet bolwerken en verloor ik met 3-2 (9,-7,-9,5,-7). Wel weer een mooie bronzen medaille gewonnen. Dat geeft altijd een fijn gevoel! Overigens was het goud voor de Koreaan met de 0-rating, waar ik eerder van verloren had.

Teamwedstrijd

Vooraf was de zoektocht naar een teamgenoot weer gestart, nadat de deelnemerslijst bekend was gemaakt. Omdat vaste teamgenoot Sem niet deelnam in Thailand, moest ik weer op zoek naar een goede vervanger. In principe had ik al contact gelegd met een Japanner en zou ik met hem samen spelen, maar in Thailand kwam er plots ook een Irakees naar ons toe, met de vraag of hij ook in het team mocht. De Japanner en ik keurde het goed, en zo vormden we in feite een team van drie personen. Echter, een andere Japanse speler raakte geblesseerd, waardoor mijn Japanse teamgenoot in dat andere team zijn vervanger moest zijn. En dus stond ik daar plots aan de start van het teamtoernooi, samen met de Irakees Khalid Challab Adel. Met handen en voeten proberen we de belangrijkste (tafeltennis)afspraken met elkaar te maken. Echter, als hij de volgende ochtend niet op de afgesproken tijd bij de inspeeltafel verschijnt, lijkt dat toch niet helemaal goed overgekomen te zijn.

Vanaf het moment dat we achter de tafel staan samen, gaat het echter als vanzelf. De ‘tafeltennistaal’ blijkt toch maar weer een universele te zijn. Ik moest even wennen aan het feit dat hij na ieder punt ietwat overdreven en hard ‘TJOOEE’ roept, maar in feite zette me dat ook juist op scherp. We winnen gemakkelijk van India en moeten vervolgens tegen het sterke Korea. Het spannende dubbel winnen we met 12-10 in de vijfde game en vervolgens mag ik op herhaling tegen de winnaar van het goud in het enkelspel. Dit keer speelde ik beter, rustiger en tactisch erg goed. 11-9 winst in de vijfde game, na een 2-0 achterstand. Heerlijke overwinning!

De volgende dag tegen Thailand in de halve finale. Afgesproken was dat mijn vriend Khalid als eerste na het dubbel zou spelen. Dat dubbel ging overigens weer ontzettend goed. 3-1 gewonnen tegen een team dat zeker niet slecht is. Vervolgens speelde Khalid een close wedstrijd, die uitmondde in een vijfde game. Ik ging alvast mijn warming up doen, zodat mocht hij verliezen, ik er klaar voor zou zijn. De gedachte kwamen in me op en de druk nam toe, ook gezien de vele aanmoedigingen (met ratels en trommels) van de mensen op de tribune die het gastland aanmoedigde. ‘Gelukkig’ won Khalid en we stonden dus al in de finale!

Opnieuw tegen Korea….we hebben besloten dat ik dit keer als eerste na het dubbel ga spelen. De spanning was uiteraard voelbaar, maar ik had mezelf weer concrete doelen gesteld (batje hoog, stoel vast) en zat mede daardoor direct goed in de wedstrijd (dubbelspel). Khalid leek nog niet helemaal bij de les, mede daardoor werd het wederom spannend. We bleven echter ook nu ongeslagen als dubbelduo en hadden de basis gelegd voor het goud met winst in het dubbel. Maar uiteraard waren we er nog niet. Er volgde opnieuw een thriller, waarin ik erg goed speelde, maar zo nu en dan ook te wisselvallig. Ik verloor met 3-2 het enkelspel, maar kon mezelf eigenlijk geen grote verwijten maken. Khalid kreeg het vervolgens ook lastig en we keken allemaal gespannen toe. Hij bleef echter (ogenschijnlijk) koeltjes en won de vijfde game met 3-2. De gouden medaille was in the pocket. Een hele fijne afsluiting van het jaar 2018!