Dichtbij sensationele zege op wereldkampioen Valentin Baus

Het eerste internationale wereldranglijsttoernooi stond afgelopen week dan eindelijk op het programma. In Lignano, Italie, vond Gerald opnieuw de bevestiging dat hij op de goede weg is. Hij kon zich echt meten met de wereldtop en wist bijna te winnen van wereldkampioen Valentin Baus uit Duitsland. Het gevoel over het gehele toernooi was, mede daardoor, erg goed. De overtuiging dat winnen van deze toppers een kwestie van tijd is geworden,  is nu groter dan ooit. Mede door de steun en donaties voortkomend uit de crowdfunding via de Stichting zijn deze stappen gemaakt. Het geeft een super goed gevoel!

Voorbereiding

Het blijft zoeken naar optimalisatie van de ideale voorbereiding op het toernooi en de wedstrijden zelf. In de twee weken voor een belangrijk toernooi heb ik inmiddels een behoorlijk goede balans tussen rust en training gevonden. Tijdens de reis en het verblijf zelf ben ik nog steeds aan het finetunen. In Italië was ik al eens geweest (twee jaar terug), dus dat voordeel van ‘het bekende’ had ik nu al. Toch blijft het zoeken naar met name de mentale rust en dit keer was ik ook enorm gespannen de avond voor het toernooi. Zo graag wilde ik dit keer een compleet internationaal toernooi naar tevredenheid gaan afwerken! Ik ben dan ook erg blij dat ik na afloop nu echt tevreden kan terugkijken op mijn toernooi!

Enkelspel

In mijn poule van drie spelers zat ik ingedeeld bij wereldkampioen Baus (nr. 2 van de wereld) en de Zweed Olssen (nr. 47). Mijn eerste partij tegen Baus was een enorm goede. Ik kwam met 2-1 in games voor door zelf goed, gedurfd en aanvallend te spelen. Vanaf game vier liet Baus wel zijn klasse zien door zijn service slim te wijzigen en nog afwisselender te maken. Ook op de ontvangst van mijn service was hij net even wat scherper en zo won hij uiteindelijk met 11-8 in de vijfde game. Wel heb ik enorm genoten van deze intense wedstrijd, waarbij er ook veel mensen op de tribune zich lieten horen.

De tweede wedstrijd moest ik winnen. Dat zorgt voor een andere benadering en gevoel van de wedstrijd. De Zweed, waar ik in 2015 al eens van won, was ook scherp en liet zich goed horen. Na 1-1 in games was de derde game bloedstollend spannend en beslissend. Ik won met knokken die game met 18-16 en daarna ook de vierde game (11-7). Daarmee had ik een plek in de kwartfinale (beste 6) te pakken!

Om 20:00 uur speelde ik de kwartfinale tegen de Argentijn Romero (nr. 31). Ook dit werd een intense wedstrijd vol spanning en strijd. Na winst van de eerste game had ik ook kansen in game 2 en 3, maar helaas wist ik een 9-6 voorsprong beide keren niet te benutten. Toch won ik daarna wel de vierde game, wat een goed gevoel! De beslissende vijfde game ging helaas toch verloren. Ook hier was zelf serveren en serviceontvangst weer van groot belang. Helaas uitgeschakeld, maar toch kon ik ’s avonds erg trots terugkijken op een optimaal gespeelde dag.

Landenwedstrijd

Ook in Italie is de landenwedstrijd een combinatie van de rolstoelklassen 4 en 5. Er wordt eerst een dubbel gespeeld en daarna twee enkels. Tegen de sterke Egyptenaren verloren we het dubbel met 3-0 en helaas kon Sem daarna ook geen vuist maken tegen de klasse 4 speler van dat team, 0-2.

De andere twee landenwedstrijden stonden pas de volgende dag op het programma. Tegen het Argentijns/Noorse duo (Romero/Vegsund) stond de belangrijke tweede plek in de poule op het spel. Het dubbel verliep gek en warrig, maar we wonnen met 3-2! Tegen de Noor Vegsund speel ik vaak niet erg prettig. Hij staat weliswaar lager op de ranglijst, maar geen eenvoudige tegenstander. Dit keer trok ik de goede lijn van het toernooi door en speelde ik slim en was ik gewoon beter. Ik won de enkelpartij met 3-0, lekker gevoel! We waren dus tweede en door naar de volgende ronde.

Tegen Slowakije speelde we al een uur later. Lastig, want twee gelijkwaardige en sterke spelers. Het dubbel ging verloren met 3-0, waarna ik aantrad in het enkelspel. Omdat ik veel vertrouwen had kon ik ook hier goed spel laten zien, maar de kracht van Slowaak (klasse 4) kwam op de belangrijke momenten bovendrijven. Helaas viel het geluk bij 11-11 ook even twee keer zijn kant op, maar dat is onderdeel van het spel.

Helaas uitgeschakeld, maar onderweg naar huis kijk ik met grote tevredenheid terug op dit wereldranglijsttoernooi. Eindelijk heb ik het gehele toernooi kunnen laten zien wat ik wil en kan! De voorbereiding was goed en de wedstrijdinstelling ook. Dat bracht me tot een goed niveau. Winst tegen zowel Baus als Romero was dichtbij. Daar had ik er natuurlijk graag eentje van gewonnen, maar ik weet ook dat ik nog nooit zo dichtbij was! Komend weekend ben ik weer actief in de 1.Bundesliga rolstoeltafeltennis in Kornwestheim.